Wampiryczny świniołak

Odwilż. Absolutna, totalna i wszechobecna. W 3 dni temperatura skoczyła o 12 stopni.Cały brud toczy się ulicami i spływa do morza.

16 dzień depresji , nic mi się nie chce. Nawet tu tracę impet. Czekam na pierwsze liście. Czekam na szczaw i rabarbar. Czekam na botwinkę z jajkiem na twardo.

Panna Pazurek smakuje malinami, tajniaczymy się słodko po kątach , bo podobno nie jestem dobrym materiałem na chłopaka i nie chcemy denerwować wrażliwych ludzi. Tymczasem dużo rozmawiamy i wszystko jeszcze jest możliwe. Ustalamy wspólne pojęcie czasoprzestrzeni.Rzeżbimy sobie miejsce w boku, by pasowało do niego to drugie.Może i wiele brakuje nam do ideału, ale robimy postępy. Ona mnie już spytała , kim dla mnie jest. Kobiety zawsze o to pytają.

Ludzie przychodzą mnie oglądać, ostatnio jakaś parka, która chce się zabić. Szantażują się tym nawzajem. To naprawdę bardzo skomplikowane.

Gdańska młodzież wszechpolska walczy z kioskami , wystawiającymi za szybami pornografię. Robią zdjęcia i noszą je do prokuratury. Kurcze to zabawne , że pornografia znowu staje się forpocztą wolności. Gdy gnębię tych nazistowskich półidiotów, czuję się jak Larry Flint. Nie jest to do końca takie przyjemne, do niego za to strzelali...

W herbaciarni narady wojenne. Będziemy organizować tu cyklicznie imprezy poetyckie. Idea jest na razie w powijakach, ale są już ludzie, gotowi na wszystko, a jak wiadomo ludzie to najlepsze tworzywo każdej idei. Nieważne , żywi czy martwi.

I na koniec kulminacja dołowania na dziś , czyli wierszydło z mojego debiutanckiego tomiku "Przebudzenie".

Podobno Bóg mnie kocha

Współczuję mu z całego serca

Co wieczór

Otwieram usta

By łykać noc

Od wilgoci skrzy się asfalt

Zza zamkniętych okien

Dobiega muzyka

Głosy wraz ze światłem

Płyną ponad światem

A szept Boga

Rozchodzi się z prędkością światła

Pożeram rzeczywistość

Całą skórą chłonę plugastwo

Rejestruję ból i szarość

Codzienność wszechogarnia mnie

Po ostatni atom szpiku

Wibrujących kości

Tembr głosu stwórcy

Rozedrgany na zawsze w naszych duszach

Raz cichnie , raz wzbiera

Falą roztańczonej nieskończoności

Jestem filtrem

Naga groza świtów, ból dni

Rozpryskuje się o mnie

Tańczy dzikim huraganem

Pośród moich wirujących krwinek

Zachacza o serce

Rozpuszcza o mózg

A ja kwitnę rozszalałą energią

Potęgą słowa i gestu

Eksploduję

Pismem by cię zarazić

Cudem

Istnienia

*