Nie pytaj Boga o drogę do nieba, bo wskaże Ci najtrudniejszą

A kiedy bitwa się skończy będzie mnóstwo czasu, żeby dryfować na wietrze i odnaleźć atomy, które niegdyś tworzyły moją duszę, moją matkę w krainie szałwii i moje ukochane... wszystkie moje ukochane. Wtedy odpoczniesz, pamiętaj, życie jest dobre, a śmierć przeminęła.

Przeminęła noc i gdy tuż przed świtem pierwsze nieśmiałe fale światła wlały się do miasta korytami rzek, kumpel z którym piłem noc całą, spojrzał na mnie i pyta

- Paszczaku, co się stało z twoją brodą?

- Spłonęła...

Myślicie, że to żart? Jak to kiedyś napisał Pratchett: zabawna rzecz te brwi, nie widać ich póki są.

Ostatnio w herbaciarni Lenn robiła zdjęcia żyłom Phantoma. Gość handluje na rynku warzywami, żongluje 50-cio kilowymi worami kartofla. Gdy wchodzi na ściankę wspinaczkową całe to mięso wypycha mu na wierzch układ krwionośny i Ph wygląda jakby miał eksplodować. Teraz zaś napinał mięśnie ręki a Lennonka utrwalała to dla potomności. Może i brzmi to głupio ale widok rzeczywiście jest niezły, taki organiczny marmur.

Tak poza tym Ph jest socjopatą i chodzącą historią, ale na opowiadania przyjdzie czas gdy już wyleczę się z kaca.

Dam wam tylko drobny przykład jego możliwości. Zajrzałem do kina pod gwiazdami na starówce, popatrzyłem chwilę i po cichu żeby, nie przeszkadzać, zacząłem się wycofywać. A tu nagle ze środka widowni, machając kończynami, drze się Phantom: Kiszczak!!!

Odwracam się a tu cała widownia patrzy na mnie, tylko na mnie.

Dziś ciężko mi się pisze, myśli a nawet oddycha, kończę więc wierszykiem.

atomowy kotku

ustawiam czas przeznaczenia

wystrzelimy się

z żuławskich bram tego miasta

niemalże poza Poznań

nagniemy z hukiem dachówki

budząc samotnych

podpalaczy kalendarzy

zalegających jak kurz

pod ciężarem krokwi

i zaśniemy w zorzy

3 minuty od świtu

podpalając świeczki masztów

żyjemy mgłą kociaczku

pijemy światło

my puchate cienie cienia

zawsze o grubość oddechu

od naszych marzeń

czekamy na wschody słońca

boskie koordynaty

albo na cud

wyginam grzbiet

gdy blask uderza w twarz

mrużę rozkosznie oczy

mruczę

obok

nuklearne kocięta

oblizują łapki

siedząc na progu

nowego tysiąclecia